ایران اگر اقتصاد خود را تا ده سال آینده از اتکا به فروش ذخائر نفتی خارج نکند تا هفتاد سال آینده یکی از فقیر ترین کشورهای جهان خواهد بود.
همانگونه که از عنوان ثروت ملی بر می آید ، ثروت ملی ثروتی است که متعلق حاضرین یک مملکت و آیندگان آن است. و امروز ت های اقتصادی متکئ به فروش ثروت بقینا فقر را در آینده ارمغان خواهد داد. به طور ساده تر عرض کنم اگر ثروت یک خاندان به فرزندشان برسد و این فرزند برای إمرار معاش و رفع نیازهای خود و خانواده آن میراث را فروخته و هزینه کند در آینده چیزی برای فروش نخواهد داشت. باید به فکر زایش ثروت بود. تبدیل سرمایه از ثابت به مولد. و این رویکرد تاسف بار دولت های ما بوده است. علی الحال با توجه به غفلت دولت مردان ایرانی جای آن دارد که نهضتی ملی برای اقتصاد بدون نفت با تلاش تشکل های بخش خصوصی و دانشمندان کشور با توجه به دغدغه ی مقام رهبری که تأکید بر اقتصاد بدون نفت دارند شکل گرفته که در جریان آن بخش خصوصی با ارتقاء نظام تولید و تجارت خود و استحصال ثروت از طریق ابداء تکنولوژی در پیوند با دانشگاه ها و حمایت شرکتهای دانش بنیان پیشگام شده و با مشارکت نخبگان مسیرهای برون رفت از اقتصاد نفتی را شناسایی و تدوین نماید و مشکلات پیش رو را از طریق اتاق های بازرگانی و پارلمان معرفی نموده تا با تدوین و تصویب قوانین مدرن به سمت اقتصادی پویا با محوریت عدم اتکا به فروش ذخائر دست یابیم.
در نیل به این موضوع می بایست نگرش تگزاران تغییر یافته و در جهت جذب سرمایه گذاری فی المثل در صنعت گردشگری با برقراری امنیت رفتاری و آزادی و احترام حقوق طبیعی انسانها فارغ از اجبارات سلیقه ای فضا را برای حضور گردشگران أیمن و مشتاق کنیم.
درباره این سایت